Procedury implantologiczne zostały omówione w trzech etapach:

• Diagnostyka i planowanie leczenia
• Etap chirurgiczny
• Etap protetyczny

Wywiad lekarski
Na pierwszej wizycie konsultacyjnej lekarz przeprowadza z Pacjentem wywiad ogólnomedyczny, aby uzyskać informacje na temat:

• ogólnego stanu zdrowia
• przebytych i obecnych chorób
• przyjmowanych leków
• nałogów (głównie palenie tytoniu)
• oczekiwań Pacjenta wobec leczenia implantologicznego .

• tkanki miękkie (ruchomość błony śluzowej, jej kolor i grubość, występowanie blizn, owrzodzeń)
• zęby (ruchomość, próchnica, płytka i kamień nazębny)
• przyzębie – dziąsła (krwawienie, kieszonki patologiczne)
• pozycje zębów (nachylenie, stłoczenia, przesunięcia).
• obszary bezzębne (szerokość i wysokość wyrostka, podcienie, nieregularności). Miejsce, gdzie planujemy wprowadzić wszczep musi być wyjątkowo dokładnie przebadane
• ustawienie zębów w zwarciu centralnym (czy jest miejsce na przyszłą odbudowę protetyczną)
• używane uzupełnienia protetyczne

Diagnostyka radiologiczna
Podczas pierwszej wizyty kierujemy pacjenta do pracowni radiologicznej celem wykonania  zdjęcia panoramicznego (pantomogram) na podstawie którego oceniamy:

• ilość i jakość kości w miejscu planowanej implantacji
• stan zębów sąsiednich (przechylenia, stany zapalne)
• rozmiar i położenie struktur anatomicznych mogących ograniczać nam pracę z implantami (m.in. położenie dna jamy nosowej, rozmiar zatok szczękowych, położenie kanału nerwu zębodołowego dolnego, czy otworu bródkowego)

Interaktywne oprogramowanie komputerowe umożliwiające tworzenie trójwymiarowych wizualizacji optymalizuje planowanie leczenia, szczególnie dzięki zdolności prezentacji relacji przyszłej pozycji zęba do kompleksu implant-nadbudowa i istniejącej tkanki kostnej, która może ewentualnie wymagać augmentacji (odbudowy).

Na koniec wizyty po przeprowadzeniu wywiadu i badania oraz po analizie zdjęć rentgenowskich i poznaniu oczekiwań Pacjenta, lekarz przedstawia różne warianty leczenia biorąc także pod uwagę możliwości finansowe Pacjenta.

2. Etap chirurgiczny

-1.Jednoetapowy:

podstawową zaletą tej metody jest wykonanie tylko jednego zabiegu chirurgicznego, podczas którego umieszczony zostaje implant oraz śruba gojąca (zabliźniająca) lub łącznik protetyczny.
Zdjęcie szwów następuje po 14 dniach, a po 3-6 miesiącach od razu pobierane są wyciski pod ostateczną odbudowę protetyczną. O wyborze tej metody decyduje lekarz, który ocenia między innymi stabilizację pierwotną implantu, czy ogólną higienę jamy ustnej.

-2.Dwuetapowy:

w tym przypadku podczas pierwszego zabiegu chirurgicznego zostają założone implanty, które szczelnie pokrywa się płatem dziąsłowym i zaszywa (wgajanie poddziąsłowe).
Zdjęcie szwów następuje po 14 dniach, a kolejny zabieg chirurgiczny polegający na odsłonięciu  implantów i założeniu śrub gojących wykonuje się po upływie  3-6 miesięcy. Od tego momentu muszą upłynąć kolejne 2-3 tygodnie (czas niezbędny na wygojenie się tkanki dziąsła) i wówczas pobierane są wyciski pod ostateczną pracę protetyczną.

3. Etap protetyczny

Podczas tych wizyt pobierane są wyciski, wykonywane przymiarki i następuje oddanie gotowej pracy protetycznej (zwykle trwa to od 1 do 3 tygodni, w zależności od rodzaju i rozległości odbudowy protetycznej).

Odbudowa pojedynczego zęba

		Brak górnej „jedynki” np. wskutek urazu, stanu zapalnego lub rozległej próchnicy.
		Implant jest umieszczony w kości szczęki bez naruszenia zębów sąsiednich.
		Łącznik protetyczny (ceramiczny lub tytanowy) jest przykrecany do implantu.
		Na łącznik zostaje nałożona korona, która kształtem i kolorem jest nie do odróżnienia od pozostałych zębów.

Odbudowa kilku zębów

W przypadku braku kilku zębów istnieją dwa rozwiązania: osobne korony lub most przytwierdzony do kilku implantów.

		Widoczny brak zębów bocznych w żuchwie (tzw. brak skrzydłowy).
		Implanty wszczepione w kość żuchwy bez naruszenia zębów sąsiednich.
		Łączniki protetyczne przykręcone do implantów, na których zostanie osadzony most protetyczny.
		Most na implantach w ostatecznym położeniu, który funkcjonuje, wygląda i jest odczuwany jak prawdziwe zęby.

Odbudowa bezzębnej szczęki lub żuchwy

Implanty są najlepszym rozwiązaniem w przypadku całkowitego braku uzębienia w górnej lub dolnej szczęce. Do wyboru mamy pełen most przytwierdzony na stałe do kilku implantów (od 4 do 8). Druga opcja to wyjmowana proteza przyczepiona do minimum dwóch lub więcej implantów za pomocą elementów kotwiczących.
a) Wariant I – Most

		Widoczny brak wszystkich zębów w żuchwie.
		Implanty wszczepione w kość żuchwy, stymulują one tkankę kostną     i pomagają zachować zdrowy stan kości oraz owal twarzy.
		Do implantów zostają przykręcone łączniki, na których zostanie zamontowany na stałe most protetyczny, który funkcjonuje, wygląda i jest odczuwany jak naturalne zęby.

b) Wariant II

		Widoczny brak wszystkich zębów w żuchwie.
		Proteza wymaga założenia co najmniej 2 implantów, które posłużą jako stabilna baza do przyczepienia protezy.
		Proteza jest zakotwiczona do łączników kulkowych lub specjalnej belki pomiędzy implantami. Dzięki temu, proteza trzyma się stabilnie w miejscu, można ją jednak swobodnie wyjmować.

W leczeniu implantologicznym często stosowane są także tymczasowe uzupełnienia protetyczne, w szczególności kiedy implant jest wszczepiony w odcinku przednim. W takiej sytuacji wykonuje się koronę tymczasową opartą na implancie za pośrednictwem łącznika (natychmiastowe obciążenie), lub stosuje się inne uzupełnienie tymczasowe wykonane uprzednio w laboratorium, np. most adhezyjny lub protezę. Dzięki temu rozwiązaniu Pacjent nigdy się nie opuszcza gabinetu z widocznym brakiem zęba, co pozwala mu normalnie funkcjonować i zapewnia psychiczny komfort. Podobnie postępuje się przy utracie bocznych zębów. W wielu przypadkach idealne zastosowanie znajdują implanty tymczasowe umieszczane obok właściwych, na których mocuje się prowizoryczne uzupełnienia protetyczne.